Morderczynie

Na skutek prostego eksperymentu w którym popełniono błąd pojawiły się niezwykle groźne owady. To zabójcze pszczoły, tak je nazwano. Atakują rojem liczącym około kilkudziesięciu tysięcy osobników, wbijają tysiące żądeł. Ścigają nawet do 400 metrów. Kiedy wskoczysz do wody będą czekały aż wypłyniesz. Zamieszkują południową Afrykę ale zawładnęły już Ameryką południową i środkową. Opanowały 10 stanów w USA i idą dalej. Poszerzają naturalny zasięg występowania. Zagrażają nie tylko ludziom, ale wyparciem europejskiej pszczoły miodnej.

Pszczołom miodnym zawdzięczamy 1/3 zbiorów. Pszczoły zabójcy to inny podgatunek. Wcześniej nie występowały w Ameryce. Istnienie dzisiaj ponad biliona pszczół zabójców jest dziełem jednego człowieka. São Paulo, jest rok 1956. Rząd brazylijski postanowił, że będzie największym producentem miodu na świecie.

Istnieje odmiana pszczoły miodnej afrykańskiej (Apis mellifica scutellata), która zapoczątkowała ten eksperyment . Pszczoły te charakteryzowały się znaczną agresywnością ("pszczoły zabójczynie"). W 1956 roku, doktor Warwick Kerr, sprowadził kilkadziesiąt królowych tych pszczół w okolice São Paulo, aby uczynić Brazylię największym producentem miodu na świecie. Pszczelarze nie dopełnili jednak swoich obowiązków . Zatrudniono dorywczo pracownika, który przypadkowo usunął specjalne okratowanie ze wszystkich 45 uli. Ale ja w przypadki nie wierzę.

Matki uciekły wraz z tysiącami trutni i pszczół. Marzenie tego genetyka legło w gruzach. Pszczoły te miano skrzyżować z pszczołami europejskimi. Osobniki, które miały powstać ze skrzyżowania gatunków, dziedziczyły agresywność i płodność afrykańskiej pszczoły. Miały się oznaczać wielkimi zdolnościami adaptacyjnymi. Przez ponad pięćdziesiąt lat rozprzestrzeniły się na tereny niemal całej Ameryki Południowej, Środkowej i na południu USA (stany Teksas, Nowy Meksyk, Arizona, Kalifornia, Floryda, Utah).

Zbliżanie się do gniazd pszczół zabójców może sprowokować je do gwałtownego ataku. Ofiara może zostać użądlona setki razy, co wywołuje zapaść kończącą się śmiercią. Szczególną agresywność pszczoły te przejawiają wobec osób wydzielających w pocie kwas izomasłowy (bardzo częste u ludzi rasy czarnej) Pośrednio wynika to z tego, że tradycyjne "pszczelarstwo" w Afryce polegało na wybijaniu pszczół w gniazdach ogniem i późniejszym wybieraniu miodu, stąd przetrwały najagresywniejsze roje atakujące ludzi wydzielających zapach potu charakterystyczny dla ludzi (szczególnie Afrykanów). Kwas izomasłowy jest składnikiem potu ludzkiego. Kwas izomasłowy to izomer kwasu masłowego (CH3)2CHCOOH, karboksylowy alifatyczny . Posiada ostrą woń. Jest hydroksy-kwasem dobrze rozpuszczalnym w wodzie i posiada ostrą drażniącą woń. Najwięcej tego składnika posiada rasa ludzi czarnych, następnie biała i w kolejności azjatycka.

Agresję u pszczół również może wywołać hałas, a nawet cień lub światło odbite, np. od tarczy zegarka, padające na gniazdo. Afrykańska pszczoła miodna produkuje niezwykle dużo miodu. Pszczoły bronią się. Posiadają nad reaktywność obronną. Nawet odpornym osobom po kilkudziesięciu użądleniach grozi śmierć. Pszczoły zabójczynie są zwyczajnymi pszczołami miodnymi, które ciężko pracują aby zgromadzić słodki nektar. Ale żądlą ofiary 10 razy częściej niż łagodniejsze kuzynki i bronią trzy razy większego obszaru. Jak je odróżnić ? to praktycznie niemożliwe. Wyglądają niemal identycznie. Nawet ich żądła są takie same. Problemem jest ilość pszczół zabójców uczestniczących w napaści. Te pszczoły odpowiedzialne są za około 1000 zgonów ludzi od São Paulo do Californi w USA.

Królowa żyjąca około 4 lat może wydać na świat około 600 tysięcy pszczół. W latach 50-tych w Sao Paulo pszczoły ścigały ludzi na ulicach miasta. Potomki tych 45 królowych rozmnażają się teraz w całej Ameryce. Sytuacji nie zmieniają krzyżówki z łagodniejszymi pszczołami.